شعر

      لرزش دست و دلم                                  از آن بود که عشق          پناهی گردد پروازی نه گریزگاهی گردد. آی عشق آی عشق چهره ی  آبیت پیدا نیست.   وخنکای مرهمی                   بر شعله ی زخمی نه شور شعله بر سرمای درون. آی عشق آی عشق چهره ی سرخت پیدا نیست.   غبار تیره ی تسکینی                           بر حضور وهن و دنج رهایی                   بر گریز حضور سیاهی           بر آرامش آبی و سبزه ی برگچه                   بر ارغوان  آی عشق آی عشق رنگ آشنایت پیدا نیست.